Literatuuractua

Bron artikel 1: DESMET, Y. ‘Toeval bepaalt wie we zijn’. De Morgen, 22/10/2014

Dit krantenartikel bestaat grotendeels uit een interview van de schrijfster ‘Margot Vanderstraeten’, al bevat het een lange inleiding. Ik koos voor dit artikel omdat de titel mij bijzonder aansprak. Ze verwerkt dit transcendente en controversiële thema in haar roman ‘Het vlindereffect’. Ik had al goede kritiek over dit boek gehoord en wou er meer over te weten komen. Een jongevrouw Angela overleeft een terroristenaanslag en moet daar heel haar leven mee doorgaan, wanneer ze later door een waarzegster uitgedaagd wordt en geconfonteerd wordt met zichzelf, met de aanslag en met haar gestorven zoon. Dit levert dan allerlei vlindereffecten op, met andere woorden de levensbepalende consequenties voor haar ten gevolge van deze voorval. De schrijfster zelf heeft iets gelijkaardigs meegemaakt, maar dan gebeurde die terroristische aanval net nadat ze weggegaan was uit Mumbai en haar vrienden en zoon had achtergelaten. De ‘toevalsvraag’ en het ‘nagevoel’ die gepaard gaan met de achtergrond van de auteur maken de thematiek ontzettend interessant. Over het algemeen ben ik het eens met Margot Vanderstraeten. Ze is zelf een soort ‘getuige’ geweest van de aanslag en ze weet ook veel af van het onderwerp. Zo linkt ze tijdens het interview haar boek met de werkelijkheid (cfr. Islamitische Staat). Haar mening, dat het klassensysteem één van de belangrijkste oorzaken is van het feit dat fundamentalistische psychopaten vernederende jongelui uit de straat halen en hen aanzetten tot de gruwelijkste daden, deel ik. Ze gelooft dat de mensen het toeval te veel betekenis geven en dat vind ik ook, want zelf heb ik al dierbaren verloren en hetzelfde ondervonden. Maar toeval is te banaal, te zinloos en daarom geven we het betekenis. De hoofdpersoon, Angela, denkt dat geluk een houdbaarheidsdatum heeft, maar dat ongeluk daarentegen niet bederft. Daarover heb ik een licht gewijzigde mening. Als je het kleinschalig bekijkt, dan heeft iedereen wel verdrietmomenten, maar over het algemeeen zijn de mensen gelukkig in het leven. Het is waar dat een zwaar ongeluk moeilijk verwerkt kan worden, maar het is mogelijk, als je het echt wilt. Je zult het niet vergeten, maar je zult ermee kunnen leven. Dit schitterend artikel geeft mij zin om het boek ‘Het vlindereffect’ te lezen.

Bron artikel 2: DE WEYER, G. Met Largo Winch door Londen. De Morgen, 18/11/2014

Dit artikel is uitgekomen naar aanleiding van een trip naar Londen, waarin de wereldberoemde scenarist Jean Van Hamme en de tekenaar Philippe Francq een rondleiding gaven voor hun nieuwe album ‘Crossfire’. De ontwerpers van de recente stripverhalen ‘Largo Winch’ delen ons mee hoe ze het werk hebben aangepakt. Deze stripverhalen spelen zich steeds af in een metropool, hier met name Londen. Ze laten ons tonen dat ze met drang naar perfectionisme de beste plekken uit de stad hebben gekozen om hun verhaal te laten afspelen. Op de afbeeldingen merk je dat de beelden waarheidsgetrouw zijn. Hun doel is dan ook om aan de lezer te laten zien dat een dergelijk actieverhaal ‘mogelijk’ is. Ook vertelt de auteur over de professionele levens van deze ontwerpers, over het economisch aspect van de strip, met name dat een rebelse jongeman geconfronteerd wordt met het leiden van een wereldbedrijf. In dit artikel stond heel wat interessante informatie en toffe weetjes over de auteurs en ‘Crossfire’. Zo wist ik voor het lezen niet dat de schone tekeningen in de strip zo correct mogelijk werden gemaakt op basis van de werkelijkheid. Ook ben ik te weten gekomen dat er momenteel een Winch-expositie plaatsvindt in Ukkel. Als liefhebber van stripverhalen trekt deze tentoonstelling onder water mij aan, zeker als je weet dat het een première is. Dit artikel heeft mij op het eerste oogcontact aangesproken. Toen ik de titel bekeek zag ik al twee belangrijke woorden, namelijk ‘Largo Winch’ en ‘Londen’. Thuis heb ik persoonlijk al een aantal Winch-verhalen met plezier gelezen en onlangs zijn we met de school naar Londen geweest. Ik vroeg mij af wat het verband was tussen de twee en onbewust begon ik het artikel te lezen, uit drang om het hele verhaal voor de ogen te krijgen. Jean Van Hamme beschouw ik ook als één van de grootste scenaristen van de stripgeschiedenis, vooral door zijn welbedachte actiestrip ‘XIII’.

Bron artikel 3: VAN DE PERRE, K. Goed, geliefd en toch nog miskend. De Morgen, 08/10/2014

In dit artikel werpt men een blik op situatie van het Vlaamse jeugdtheater. De titel verklapt al waar het artikel over zal handelen. Jeugdtheater heeft in de voorbije jaren een lange weg afgelegd. De interesse voor haar diversief aanbod blijft alsmaar groeien, maar de financiële middelen blijven achter. Zoals Martine Decroos van Studio Orka zegt, geeft de overheid tweemaal minder centen uit aan een jeugdproductie dan aan een volwassen productie, ook al zijn de loonkosten even hoog. Dit veroorzaakt veel verlieslatende gezelschappen. Ondanks het feit dat deze sector als het kleine broertje wordt behandeld willen veel theatermakers investeren in jeugdtheather, omdat ze zich daar meer kunnen permitteren op creatief vlak. Ze vinden het belangrijk dat kinderen ontwikkelen met een correct evenwicht tussen het rationele, het economische en amusement en esthetiek. Dit artikel koos ik, omdat ik volledig akkoord ga met de auteur. In deze huidige maatschappij dringt onze cultuur te verdwijnen en daarmee onze samenleving. Als je je leven enkel richt naar geld beleef je meestal geen geluksmomenten. Tijdens de lessen Nederlands hebben we het in de klas ook gehad over het jeugdtheater, meer bepaald over de opvoering ‘Mamma Medea’. Toen ik de titel toevallig las, kreeg ik zin om de situatie beter te leren kennen en toen was mijn lectuur begonnen. Vooral de inleiding viel me op en trok mijn aandacht. Persoonlijk vind ik dat het artikel een duidelijke schets geeft van de situatie en het zou mij later kunnen beïnvloeden om jeugdtheater te steunen.